Monthly Archives: January 2013

– ΤΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ (1ο μέρος)

Ο βασιλεύς των Ρωμαίων, ως μόνος αληθινός αυτοκράτορας και αντιπρόσωπος του Θεού στη Γη, ήταν ντυμένος με πανάκριβα ενδύματα και έφερε στέμμα, σκήπτρο και άλλα σύμβολα από πολύτιμους λίθους και χρυσό. Από όλα τα ενδύματα και τα διακριτικά όμως, μόνο ένα στοιχείο αποτέλεσε διαχρονικά το αποκλειστικό σύμβολο της εξουσίας του: ..τα παπούτσια του!

Ο βασιλιάς φορούσε και άλλων ειδών υποδήματα, τα επίσημα όμως αυτοκρατορικά ήταν τα πορφυρά τσαγγία.(ή τζαγγία)
Τα τσαγγία κάλυπταν τις κνήμες, φτάνοντας ως το γόνατο. Δεν είναι ξεκάθαρο αν ήταν ψηλές μπότες ή μάλλον πιο σύνθετα υποδήματα, αποτελούμενα από “πέδιλα” και “περικνημίδες” (βλ.Φραντζή, Χρονικόν..).
Το χρώμα τους ήταν το πορφυρό, βαθύ κόκκινο, ενώ τα αντίστοιχα τσαγγία του σεβαστοκράτορα (το δεύτερο τη τάξει αξίωμα) ήταν κυανά. Αν ο σεβαστοκράτωρ ήταν και αδελφός του αυτοκράτορα τότε αυτά έφεραν χρυσούς αετούς.
Αετοί από πολύτιμους λίθους και μαργαριτάρια ή χρυσοΰφαντοι στόλιζαν και τα βασιλικά τσαγγία στα πλάγια των κνημών, ως τους ταρσούς.

Τα βασιλικά υποδήματα κατασκευάζονταν από ειδικό τεχνίτη, τον τζαγγά, φυλάσσονταν στο βεστιάριο και τα έφερνε στο βασιλιά ένα παιδί επιφορτισμένο με αυτήν την εργασία.
Ο αυτοκράτορας τα φορούσε σε περιπάτους, στις επίσημες τελετές (προκύψεις), αλλά και στη μάχη.
“Η μέντοι σπάθη του βασιλέως αεί εις το ρουχαρείον ευρίσκεται, τα δε υποδήματα εις το βεστιάριον. έστι δε και έτερον είδος υποδημάτων, α καλούνται τζαγγία, έχοντα εκ των πλαγίων κατά τας κνήμας και επί των ταρσών αετούς δια λίθων και μαργάρων, άτινα και φορεί ο βασιλεύς εις τε τους περιπάτους και τας προκύψεις. και ταύτα ποιών ού τζαγγάριος, ως οι έτεροι, αλλά τζαγγάς ονομάζεται. οπήνικα γουν δεήσει τον βασιλέα καβαλλικεύσαι, φέρει ατ υποδήματα παιδόπουλον του βεστιαρίου, ούτω κοινώς ονομαζομένου αλλαξιμαρίου.”
(Γεώργιος Κωδινός, Περί Οφφικίων…,κεφ.5, 8-16)

Φωτογραφία: Ο αυτοκράτωρ Θεόφιλος με την συνοδεία του, φορά τα πορφυρά τσαγγία του.

295450_610014412345566_2108180276_n

«Η Ελληνική γλώσσα»

– Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φως
Θα ελιχθώ προς τα πάνω όπως ένα ρυάκι που μουρμουρίζει.
Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα
Στους γαλάζιους διαδρόμους
Συναντήσω αγγέλους, θα τους
Μιλήσω ελληνικά, επειδή
Δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε
Μεταξύ τους με μουσική. Νικηφόρος Βρεττάκος.

Φωτογραφία: Λεπτομέρεια απ το άγαλμα της «Φεύγουσας Κόρης», απ’ το μουσείο Ελευσίνας.
(Ευχαριστούμε πολύ την κα. Μάγδα Οιχαλιώτη για την φωτογραφία).

317031_609648045715536_1206306348_n